Typowym katalizatorem kwasowym Lewisa jest rozcieńczalnik dibutylocyny. Proces ten jest bardzo wrażliwy na właściwości katalizatora i znany jest również jako autokatalityczny. Czynniki wpływające na wybór katalizatora to równoważenie trzech reakcji: tworzenia się uretanu (poliol + izocyjanian lub żel), mocznika (woda + izocyjanian lub „rozdmuch”) lub reakcji trimeryzacji izocyjanianów (np. przy użyciu octanu potasu do tworzenia pierścieni izocyjanurowych). Opracowano wiele specjalistycznych katalizatorów.
Symeria Białystok – ocieplanie pianką a środki powierzchniowo czynne
Środki powierzchniowo czynne stosowane są do modyfikacji właściwości zarówno piankowych, jak i niepieniących się polimerów poliuretanowych. Przyjmują one postać blokowych kopolimerów polidimetylosiloksanowo-polioksyalkilylenowych, olejów silikonowych, etoksylatów nonylofenoli i innych związków organicznych. Natomiast o ocieplaniu pianką więcej na: Symeria Białystok – ocieplanie pianką.
- W piankach stosuje się je do emulgowania składników ciekłych, regulowania wielkości komórek i stabilizowania struktury komórek, aby zapobiec ich zapadaniu się i powstawaniu pustych przestrzeni podpowierzchniowych.
- W aplikacjach niepieniących się stosowane są jako środki antypianowe i antypianowe, jako środki zwilżające oraz do usuwania wad powierzchni takich jak otwory na szpilki, skórki pomarańczowe i ślady po zlewozmywakach.
Poliuretany są produkowane poprzez zmieszanie dwóch lub więcej strumieni cieczy. Strumień poliolów zawiera katalizatory, środki powierzchniowo czynne, środki porotwórcze itd. Te dwa elementy są określane jako system poliuretanowy lub po prostu system. Izocyjanian jest powszechnie określany w Ameryce Północnej jako „składnik A” lub po prostu „izop”. Mieszanina polioli i innych dodatków jest powszechnie określana jako „składnik B” lub „poli”.
Mieszanina ta może być również określana jako „żywica” lub „mieszanina żywic”. W Europie pojęcia „składnik A” i „składnik B” są odwrotne. Dodatki do mieszanek żywic mogą obejmować wydłużacze łańcucha, ogniwa krzyżowe, środki powierzchniowo czynne, środki zmniejszające palność, środki porotwórcze, pigmenty i wypełniacze. Poliuretan może być wytwarzany w różnych gęstościach i twardościach poprzez zróżnicowanie izocyjanianu, poliolu lub dodatków.
Symeria Białystok – ocieplanie pianką a bezpieczeństwo i higiena pracy
W pełni przereagowany polimer poliuretanowy jest chemicznie obojętny. OSHA (Occupational Safety and Health Administration) lub ACGIH (American Conference of Governmental Industrial Hygienists – Amerykańska Konferencja Rządowych Higienistów Przemysłowych) nie ustanowiły w Stanach Zjednoczonych żadnych granicznych wartości narażenia. Nie jest on regulowany przez OSHA pod względem rakotwórczości.
Polimer poliuretanu jest łatwopalnym ciałem stałym, które może ulec zapłonowi pod wpływem otwartego ognia. W wyniku rozkładu płomieniowego oprócz tlenków azotu, izocyjanianów i innych toksycznych produktów mogą powstawać znaczne ilości tlenku węgla i cyjanowodoru. Ze względu na palność materiału należy go poddać działaniu środków zmniejszających palność (przynajmniej w przypadku mebli), z których prawie wszystkie uznaje się za szkodliwe.